_________________________________________________________________________________________________________________________

__________________________________________________________________________________________________________________________

17 Nisan 2012 Salı

NOKTA…








Bo
ş bir oda, sessiz sokaklar ve koskaca bir karanlıktan ibaretti sensizlik. O gece boştu her yer, anlamsızdı her şey. Boş bir yürekti bana kalan ardından. Bomboş bir yürek ve coşkunun en hat safhasındaki duygular…

Bir ka
ğıt ve bir kalemden ibaret tüm sırdaşım. Yazıyorum işte yine ama bu sefer sensizliğe. Anlatamadıkları ve anlatamayacakları olan bir insan oldum hep, bundan sonra da olacağım gibi. Bakamadım gözlerine hiçbir zaman, bundan sonra da bakamayacağım gibi.

Şimdi karşımda duruyor hayalin. İşte tam karşımdaSana anlatamadıklarımı anlatıyorum kağıtlara, bakamadığım gözlerine bakıyorum doya doya.

‘‘Çok cesur bir kızsın’’ derdin hep. Ama hiç bilmedi
ğin, hiç bilemediğin ve hiç bilemeyeceğin ben aslında çok korkuyordum. Cesur olarak tanımladığın bu kız, kocaman yüreğine güvendiğin bu kız çok korkuyordu. Çok korktu, korkuyordu ve korkmaya devam edecekti de.

Hayat korkuttu bu küçük mele
ğinin gözünü. Hayat dediğin o şey korkutuyordu beni.

Evet bitanem inanmadım, inanamadım a
şka. Bu dünyada aşık olanların varlığına ve aşık olunabileceğine inanmadım ben. Acıyı biliyordum, umutsuzluğu, karamsarlığı yaşamıştım. Ama inanmıyordum mutluluğa, mutlu olunabileceğine ve aşkaİnandıramamışlardı, kandıramamışlardı senin ‘‘masum’ diye tanımladığın bu yüreği.

Şimdi yazıyorum; sana değil, sensizliğe. Şimdi bakıyorum; gözlerine değil, hayaline. Şimdi daha çok inanıyorum; aşka değil ama acıya.

Gözü yükseklerde, hayalperest bir kızdım, evet! Ama en güzel hayalleri sen kurardın hep. Ben mutlulu
ğu, iki mutsuzluk arasındaki o kısa zaman dilimi olarak tanımlarken; sen, ‘‘Benim mutluluğum sensin’’ derdin hep. Mutluluğu bende bulduğunu söyler, birlikte mutlu olacağımıza inanırdın.

Olmadı bitanem. Olmadı. Olamadı. Bu koca okyanusun ortasına gelmi
şken bıraktık ellerimizi. İkimizin de ulaşacağı limanlar farklı. Eğer yanıyorsa bir yerlerde mutluluk feneri, ikimizinki ayrı.

Mutluluklar bitanem… Bu sayfaya son noktayı koydu
ğumda artık sen geçmişimde tatlı bir hatıraArtık son kez ve gerçekten nokta… 


13/01/2009

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Bunlara da bir bakın :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...