Garfield^a Dair :)

Sanırım 2007-2008 falan.. Müziğe, edebiyata, resme ilgim fazlasıyla artmış bir haldeydim. Duygularımı, düşüncelerimi ifade edecek çeşitli yollar arıyordum.Bir ara konservatuvar okumayı düşündüm. Sonra vazgeçtim şiir yazmaya yöneldim. Ondan da sıkıldım resimle ilgilenmeye başladım. Öyle karışık bir dönemdi işte.

Müzik zevkim de belirginleşmeye başlamıştı. En çok dinlediğim kişi Haluk Levent oluverdi birden bire. Gözümü Haluk Levent'le açıyor gece Haluk Levent'le uyuyordum. Tabii o sırada takip etmemek olmazdı. Bu ilgim artınca Halukweb'e üye oldum :) 
Herqele çekti dikkatimi :)  Yazdığı şiirleri okumak keyifliydi benim için :)  Konuşmaya cesaret edemedim hiç.   Öyle yazıyordu ki benden en az 20 yaş büyük biri vardı sanki karşımda. Sonra başkalarıyla konuşurken konu bir şekilde ona geliyordu.  Bir sevgilisi olduğunu düşünmeye başlamıştım, artık tamamen yitirmiştim ümidimi. Artık hiç şansım yoktu. Zaman zaman şiirlerinin altına yazdığım yorumlara cevap veriyordu ve onu gizli gizli tanımaya çalışıyordum. Bir süre sonra kestim ümidimi, uzun süre girmedim siteye. Pek hoş olmayan bir birliktelik geçti başımdan ve benim şiire olan merakım gün geçtikçe artıyordu. Yazıyordum sürekli. Bir gün tekrar siteye girdiğimde bu şiirlerden birini paylaştım; Ölüm=Sensizlik. Dikkatini çekmiş olmalıyım ki yorumuyla karşılık verdi. Bir kaç şiirimi daha paylaştım ve onunla şiirler üzerinden mesafeli bir sohbet imkanı buldum.

Maalesef aksilikler peşimi bırakmadı yine. Halukweb bir süreliğine kapatıldı..!İlişkime yeni bir şans vermeyi denedim, olmadı. Başka biriyle denedim, olmadı. Sonra çok kişi geldi, hiçbirini kabul etmedim, edemedim. Söz verdim kendime "uzun süre kimse olmayacak" diye. Tam da o sırada yine Halukweb'e girdim ve yeni bir üyelikle 12 Aralık 2010'da yeniden paylaştım şiiri. Aslında belki okur diyeydi sadece. "Güzel mi demek lazım yoksa çok hüzünlü bir şiir mi yazmak lazım bilemedim... Ancak çok büyük aşkların sonlarında böyle sitemkâr şiirler yazdırır gönül...! İlk defa böyle bir şiir okuyorum galiba..! Yinede harika ötesi, konusu hariç.!"  diye bir yorum aldım. Çok geçmeden üyeliğimi yenilemem gerekti ve aynı şiiri tekrar paylaştım; işte hayatımın dönüm noktası...

Konuşmaya, sohbet etmeye başladık. Onu tanıdıkça ilgim daha da artıyordu. Benden 6 yaş büyük, hayat dolu, sevimli, duygusal, çok fazla zorluk çekmiş ama yine de dimdik ayakta, yemek yemeyi seven, kendi halinde bir Garfield tanımış oldum :)   Zamanla birbirimize olan ilgimiz arttı. 

05.03.2011'den beri de hayatıma anlam katmaya devam ediyor  :)

Şimdi geriye dönüp baktığımda 1 yıl + 3 ay (15 ay) boyunca bana huzur, mutluluk, umut veren bir Garfiled :) 

Ne denir ki daha?

(:   ÇOK MUTLUYUM   :)