En Büyük Hatam..

Penceremde güzel bir bahar havası,

Oysa içimde fırtınalar kopuyor.

Titriyorum,

Donuyor ellerim…

İçimi ısıtan senmişsin aslında.

Sen tutunca ellerimi, ısınıyordum.

Gözlerime bakınca, eriyordu yüreğim.

Ama şimdi sen yoksun;

Ellerim ellerinsiz,

Gözlerim gözlerinsiz,

Yüreğim yüreğinsiz,

Bense sensizim…

Gittiğinden beri çaresiz,

Mutsuz,

Umutsuzum…

Sen gittin gideli her şey zevksiz;

Gözlerim her an ıslak,

Odam sürekli karanlık,

Yatağım soğuk…

Yokluğunda her şey anlamsız;

Şarkıların hiçbiri anlam taşımıyor,

Okuduğum kitaplar hiçbir şey anlatmıyor,

İzlediğim filmlerin konusu yok…

Senin olmayışın nefes almamı engelliyor…

Sensizken üşüyorum,

Sensiz yaşanmıyor.

Meğer ne kadar önemliymişsin,

Ne çok değerliymişsin,

Aslında her şeyin anlamı sendeymiş,

Tüm eksikleri tamamlayan senmişsin.

Hani seni sevmek hatamdı demiştim ya,

Aslında ‘git’ demem hataymış.

En büyük hatamı

Seni sevmekle yaptığıma inanırken;

En büyük hatam,

En büyük yanlışım,

Beklide ölüm sebebim,

‘Git’ dememmiş…

29 Kasım 2008

Dinlediğim bir hikaye sonrası yaşlı gözlerle dökülmüş satırlar..